Tuesday, February 13, 2018

The Lonely Fantsies

The Lonely Fantsies





ฆาตกรอย่างที่เจ้าเป็น”หากข้าเป็นฆาตกร ก็ขอให้พระเจ้าอย่าปรานี ข้าเถิดท่าน แต่ข้าไม่ได้ฆ่าพวกนั้นด้วยการทรยศหักหลัง” แต่เขาต้องการจะยืนยันความบริสุทธิ์ใจ แต่ผู้ฟังกลับตีความลึกลงไปกว่านั้น การเวกซึ่งกำกริชอยู่ในมือแล้วร้องว่า – ข้ารู้ดีอยู่ว่าเจ้าหมายความว่ากระไร – และนั่นหมายถึงท่านเซอร์ลาโมรัค.......
อาร์คบิชอบ แห่งโรเชสเตอร์ชูถุงมือขึ้ “การเวก ข เราทะเลาะกันเรื่องนี้ในเวลาอื่นไม่ได้หรือ กจเฉพาะหน้าของเราคือแก้กรรมต่างวาระในข้อกล่าวหาให้แก่พระราชินี ไม่ต้องสงสัยว่า เวอร์ลานซ์สลอต คงอยากจะให้อรรถาธิบายเรื่องที่เดือดร้อนอยู่นี้ เพื่ให้ศาสนาจักรมีเหตุผลรองรับในการไกล่เกลี่ยประนีประนอม ข ขอขอบใจท่าน”
ส่วนการเวกแอบสังเกตูมองดูเขา จนกระทั่งสุรเสียงเหนื่อยอ่อนของพระราชาทรงพระกระแสรรับสั่งให้พวกเขาดำเนินการต่อ และโต้ตอบกันด้วยวาจาสามหาวไร้ความสละสลวยเยี่ยงชนชั้นสูง ส่วนสำเนียงก็กระตุกติดขัดแบบอ๊อกร์นี่จนนับได้หลายๆครั้ง
“เจ้าถูกจับตัวได้ขณะอยู่กับเจ้าหญิง”
* ข้าแต่ท่าน...มีคนได้มาตามตัวข้าไปเข้าเฝ้าองค์หญิง ส่วนข้านั้นไม่ทันรู้สาเหตุ ก็ได้นำตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องนั้น ไม่ทันไรก็ได้ยินท่านเซอรืกราเวน และเซอร์มอร์เดรดมาเขย่าทุบประตูห้ององค์หญิง ร้องเรียกข้าว่าศตรูทรยศและคนกบฏ*
*พวกเขาเรียกถูกต้องแล้วนี่*
ลานซ์สลอ์ตหันหน้ามาตามเสียง *ช้าแต่เซอร์การเวก ในคำร้องตามข้อพิพาทเหล่านี้ พวกเขาได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่าไม่ถูกต้อง ณ.ทีนี้ข้าขอน้อมรับว่ากล่าวแทนพระราชินี หาใช่แทนตัวข้าพเจ้าเองไม่*
*เอาละ เอาละ ท่านเซอร์ ลานซ์สลอ์ต อัศวินผู้อับจนหันไปหา บุคคลคนแรกที่เขารักด้วยความมั่นคง เพื่อนผู้เก่าแก่ของเขา เขาพูดด้วยคำสามัญ
*ทรงให้อภัยเราไม่ได้หรือ เราเป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้หรือ เรากลับมาด้วยความสำนึกำผิดนะ อาณ์เธอร์ ทั้งที่เราไม่จำเป็นต้องกลับมาเลยก็ได้ ขอท่านโปรดนึกถึงวันเวลาเก่าๆที่เราต่อสู้อยู่ด้วยกันและเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรือ เรื่องเลวร้ายทั้งปวงนี้จะถูกชจัดปัดเป่าไปได้ด้วยไมตรีจิตของเซอร์การเวก ถ้าท่านมีเมตตาต่อเรา*
*ได้โปรดพระราชทานความยุติธรรม* อัศวินผมแดงกล่าว *เจ้าได้ให้ความเมตตาแก่น้องชายของข้าหรือเปล่าละ*
*ข้าให้ความเมตตาแก่พวกท่านทุกคนนะ เซอร์การเวก ข้ากล้าพูดโดยไม่โอ้อวดว่า หลายๆคนในห้องนี้เป็นหนี้บุยคุณช้าที่ช่วยปลดปล่อยให้มีอิสรภาพ หากมิใช่ให้รอดชีวิต ข้าต่อสู้แทนพระราชินีในการอื่นมาแล้ว ดังนั้นทำไมข้าจะไม่ต่อสู้ในกรณีของตนเองเล่า และอีกอย่าง ข้าเคยต่อสู้เพื่อท่านมาแล้วเหมือนกันนะ เวอร์การเวก และช่วยให้ท่านพ้นความตายอันไร้เกียรติด้วย*
*ณ บัดนี้มีอ๊อร์กนีย์ เหลืออยู่สองคน*
การเวกสลัดศรีษะไปข้างหลัง
*พระราชาอาจจะทรงกระทำการตามแต่พระทัย ข้าเองตัดสินใจไว้แล้ว หกเดือนก่อนหน้านี้เมื่อข้าพบเซอร์กาเรธ นอนตายจมกองเลือด ไม่ได้ถืออาวุธ*
*ต่อหน้าพระเจ้า ข้าปรารถนาให้เขามีอาวุธ เขาจะได้ต้านทานการต่อสู้กับข้าได้และเขาอาจจะฆ่าข้าตาย จะได้ช่วยให้ข้าพ้นทุกข์จากความทรมานนี้*
*ช่างพูดได้เพราะสูงส่งเหลือเกิน*
ชายสูงอายุรีบพูดออกมาเป็นพรุสวาทแก่ใครก็ตามที่ยอมฟัง
*ทำไมท่านอยากเชื่อว่า ข้าอยากฆ่าพวกเขาเล่า ข้าเป็นคนแต่งตั้งกาเรธเป็นอัศวินนะ ข้ารักเขา วินาทีที่ช้าได้ยินว่าเขาตายแล้ว ข้ารู้ว่าท่านไม่มีวันยอมให้อภัย ข้ารู้ว่าความหวังสิ้นสุดลงแล้ว การฆ่าเซอรืกาเณธนะ มันขัดกับจรรยาบรรณของข้านะ*
มอร์เดร็ดกระซิบ *มันขัดต่อใจของเรา*
ลานซ์สลอ์ต พยายามหว่านล้อมเป้นครั้งสุดท้าย
*การเวก อภัยให้ช้าเถิด หัวใจช้าเจ็บปวดเหลือแสนสำหรับสิ่งที่ข้าทำไป ข้ารู้ว่ามันทำร้ายหัวใจท่านมากเพียงไร เพราะมันทำร้ายหัวใจของข้าเช่นกัน ท่านจะไม่ยอมให้ประเทศเรามีสันติสุขหรือ หากข้าสำนึกผิดก็อย่าบีบให้ข้าต้องต่อสู้เพื่อรักษาชีวิตเลย แต่ปล่อยให้ช้าจาริกแสวงบุญไป เพื่อเห็นแก่กาเรธเถิด ข้าจะออกเดินทางจากแซนด์วิช โดยสรวมเสื้อตัวเดียว และเดินเท้าเปล่าไปยังคาร์ไลส์ล และข้าจะสร้างวัดอุทิศให้เขาทุกๆสิบไมลืระหว่างทาง*
*เลือดของกาเรธ มอร์เดร็ดกล่าว* *จะต้องไม่ได้รับการชดใช้ด้วยการสร้างวัด ไม่ว่าท่ายบิชอบจากโรเชสเตอร์จะพอใจหรือไม่เพียงใด*
ความอดทนของอัศวินสูงอายุสิ้นสุดลง
*หุบปากเสีย*
การเวกเป็นฟฟืนเป็นไฟขึ้นโดยฉับพลัน
*ทำตัวให้ดีนะเจ้าฆาตกร หากไม่เราจะแทงเจ้าให้ตาย แทบพระบาทของพระราชา นี่แหละ*
*จะต้องใช้ใ*
ท่านบิช๊อบเขาขวางไว้อีกครั้ง
*เซอร์ลานซลอตได้โปรดเถิด ขอให้เราบางคนได้ควบคุมอารมณ์ และสมบัติผู้ดีไว้ตรมควรเถิด การเวก นั่งลง เราได้ข้อเสนอจะปฏิบัติการสำนึกบาปจะชดใช้แก่เลือดของกาเรธ ซึ่งจะทำให้สงครามยุติลงได้ ขอคำตอบจากท่านด้วยเถิด*
หลังจากเกิดความเงียบที่ทุกคนคาดหวังคำตอบอยู่ครู่หนึ่ง ชายร่างยักษ์ผมสีทรายก็กล่าวด้วยเสียงสูงขึ้นว่า
*ข้าได้ฟังคำเสนอของเซอร์ลานซลอตและข้อเสนอที่ยิ่งใหญ่ของเขาแล้ว แต่ทว่าเขาได้สังหารน้องชายของข้าไป ข้าไม่มีวันให้อภัยได้ ด้วยเขาทรยศต่อเซอรืกาเรธ หากท่านน้าของข้าพระเจ้าอาร์เธอร์ มีพระประสงค์จะยอมคล้อยตามเขา พระราชาก็จะสูญเสียความภักดีของข้าและชาวเกลทุกคน ไม่ว่าเราจะพุดถึงเรื่องนี้อย่างไร เราต่างก็รู้ความจริง ชายคนนี้เป็นคนทรยศที่ถูกเปิดโปงต่อพระราชาและตัวข้า*
*ไม่มีใครสักคนยังมีชีวิตอยู่เรียกข้าว่าคนทรยศนะ การเวกข้าอธิบายเรื่องพระราชินีไปแล้ว*
*พอกันทีเรื่องนั้น ข้าไม่ขอพูดอะไรเกี่ยวกับสตรีคนนั้น หากไม่บังควรจะพูด ข้าพูดถึงการตัดสินวินิจฉัยเจ้าต่างหาก*
*หากเป็นพระราชวินิจฉัยข้าจะขอน้อมรับ*
*พระราชาทรงตกลงกับข้าแล้วก่อนเจ้าจะมา*
*อาร์เธอร์*
*กราบบังคมทูลพระราชาตามพระอิสริยยศด้วย*
*ขอเดชะเป็นความจริงหรือนี่*


พระองค์ทรงค้อมพระเศียร
"อย่างน้อย ขอข้าได้ยินจากพระโอษฐ์ด้วยเถิด*
มอร์เดร็ด ทูลว่า *ตรัสซี่ท่านพ่อ*
พระองค์ได้แต่ส่ายพระเศียร แต่พระเนตรจรดอยู่แทบพระบาท
*ตรัสซิ*


*ถ้าท่านตามข้าไปนะ การเวก ก็ขออย่าท้าข้าสู้เลย อย่าให้อาร์เธอรืมาสู้กับข้า ข้าไม่สามารถสู้กับเพื่อนของข้าได้ การเวกโปรดเห็นแก่พระเจ้าเถิด อย่าทำให้เราต้องสู้กันเลย*
*เลิกพูดได้แล้ว มอบตัวพระราชินีมา แล้วออกจากราชสำนักนี้ไปเร็วไว
ลานซล็อต เขามองดูพระพักตรของกษัตริย์แห่งอังกฤษแล้วเลยไปที่ผู้สร้างความทรมานใจให้แก่เขา เขาหันหน้าอย่างช้าๆสู่พระราชินีผู้วึ่งไม่ได้เอยพระโอษฐ์ตรัสอะไรสักคำ มันเป็นโศกนาฎกรรมที่เขาต้องก้าวข้ามด้วยความสูงส่งด้วยศรีษะที่เชิด
*ถ้ากระนั้น ข้าแต่พระนาง ดูเหมือนว่าเราต้องจากกันแล้ว*
*ลานซลอต* พระสุรเสียงรับสั่ง *เจ้ารู้ว่าความจริงขวางกั้นเราไว้อย่างไร โต๊ะกลมของข้าทลายไปแล้ว อัศวินของข้า ถ้าไม่ตายก็จากไป ข้าไม่เคยหาเรื่องวิวาทกับเจ้า* *Or me or you *
*แต่เราจะยุติมันมิได้หรือ*
การเวกบอกว่าใ*
พระองค์เริ่มรับสั่งเบาแสนเบา *การเวก*
*ความยุติธรรม*
การเวกลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางเจ้าเลห์ คุกคาม ยืนตระหง่าน หน้าง้ำ
*พระราชาผู้เป็นเจ้าเหนือหัวของข้า และท่านน้าของข้า ศาลมีประสงค์จะให้ข้าอ่าน คำพิพากษาต่อหน้าคนทรยศเนรคุณ ผู้นี้* เกิดความเงียบกริบกันไปทั่ว *ใช่ไหม-ถ้าเช่นนั้นขอให้ทุกคนรู้ว่านี่เป็นพระราชโองการ*
*พระราชินีจะทรงกลับคืนสู่พระราชาด้วยเสรีภาพเช่นเดิม และนางจะไม่มีภยันตรายใดๆตามที่คาดไว้ก่อนหน้านี้และนี่เป็นเจตนารมณ์ของพระสันตะปาปา*
*ส่วน เจ้า เซอร์ ลานซล็อต เจ้าจะต้องถูกเนรเทศจากราชอาณาจักรนี้ภายในสิบห้าวัน ในฐานะคนเนรคุณที่ถูกเปิดโปง และพระเจ้าโปรดเป็นสักขีพระยาน เราจะตามเจ้าไปหลังจากเวลานั้น เพื่อทำลายประสาทที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศฝรั่งเศสให้ลงมากองบนธรณีท่วมหูเจ้า*
*การเวก* เขาขอร้องอย่างเจ็บปวด *อย่าตามข้าไปเลยข้าจะน้อมรับการถุกเนรเทศ ข้าจะใช้ชีวิตอยู่ในประสาทฝรั่งเศสของข้า แต่อย่าตามข้าไปเลย การเวก อย่าให้สงครามยืดเยื้อตลอดกาล*
*ปล่อยให้เรื่องนั้นเป็นวิจารณญาณของคนที่ดีกว่าเจ้าเถิด* ปราสาทนั้นเป็นพระราชสมบัติ*
*ถ้าท่านตามข้าไปนะ การเวก ก็ขออย่าท้าข้าสู้เลย อย่าให้อาร์เธอรืมาสู้กับข้า ข้าไม่สามารถสู้กับเพื่อนของข้าได้ การเวกโปรดเห็นแก่พระเจ้าเถิด อย่าทำให้เราต้องสู้กันเลย*
*เลิกพูดได้แล้ว มอบตัวพระราชินีมา แล้วออกจากราชสำนักนี้ไปเร็วไว
ลานซล็อต เขามองดูพระพักตรของกษัตริย์แห่งอังกฤษแล้วเลยไปที่ผู้สร้างความทรมานใจให้แก่เขา เขาหันหน้าอย่างช้าๆสู่พระราชินีผู้วึ่งไม่ได้เอยพระโอษฐ์ตรัสอะไรสักคำ มันเป็นโศกนาฎกรรมที่เขาต้องก้าวข้ามด้วยความสูงส่งด้วยศรีษะที่เชิด
*ถ้ากระนั้น ข้าแต่พระนาง ดูเหมือนว่าเราต้องจากกันแล้ว*
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ เซอร์ลานซล็อต พระเจ้าอาร์เธอร์ และพระนางกวินีเวียร์ อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า...............................หากว่าหลักยึดในพระราชหฤทัยของคิงส์อารเธอร์ยังมีความแน่วแน่และมิได้ทะลายครืนลงมา.........


People

Search Results Web results Search Results Web results Google www.google.co.th Search th...